ដើម៖កម្រិតទាបនៃទង់ដែងមានប្រសិទ្ធភាពជាងលើ morphology ពោះវៀននៅក្នុងជ្រូកដែលផ្ដាច់ដោះ
ពីទិនានុប្បវត្តិ៖បណ្ណសារនៃវិទ្យាសាស្ត្រពេទ្យសត្វ, v.25, n.4, ទំ។ ១១៩-១៣១ ឆ្នាំ ២០២០
គេហទំព័រ: https://orcid.org/0000-0002-5895-3678
គោលបំណង៖ដើម្បីវាយតម្លៃពីផលប៉ះពាល់នៃប្រភពនៃរបបអាហារទង់ដែង និងកម្រិតទង់ដែងលើដំណើរការលូតលាស់ អត្រារាគរូស និងសរីរវិទ្យានៃពោះវៀនរបស់កូនជ្រូកដែលផ្ដាច់ដោះ។
ការរចនាពិសោធន៍៖កូនជ្រូកកៅសិបប្រាំមួយដែលបានផ្តាច់ដោះនៅអាយុ 21 ថ្ងៃត្រូវបានបែងចែកដោយចៃដន្យជា 4 ក្រុមដែលមានកូនជ្រូកចំនួន 6 ក្នុងមួយក្រុម ហើយចម្លង។ ការពិសោធន៍មានរយៈពេល 6 សប្តាហ៍ ហើយត្រូវបានបែងចែកទៅជា 4 ដំណាក់កាលនៃអាយុ 21-28, 28-35, 35-49 និង 49-63 ថ្ងៃ។ ប្រភពស្ពាន់ពីរគឺស៊ុលទង់ដែង និងក្លរួទង់ដែងមូលដ្ឋាន (TBCC) រៀងគ្នា។ កម្រិតទង់ដែងក្នុងរបបអាហារគឺ 125 និង 200mg/kg រៀងគ្នា។ ចាប់ពីអាយុ 21 ទៅ 35 ថ្ងៃ របបអាហារទាំងអស់ត្រូវបានបំពេញបន្ថែមដោយស័ង្កសីអុកស៊ីដ 2500 mg/kg ។ កូនជ្រូកត្រូវបានគេសង្កេតឃើញជារៀងរាល់ថ្ងៃសម្រាប់ពិន្ទុលាមក (1-3 ពិន្ទុ) ដោយពិន្ទុលាមកធម្មតាគឺ 1 ពិន្ទុលាមកដែលមិនមានទម្រង់គឺ 2 និងពិន្ទុលាមកមានទឹកគឺ 3 ។ ពិន្ទុលាមកនៃ 2 និង 3 ត្រូវបានកត់ត្រាថាជារាគ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការពិសោធន៍ កូនជ្រូកចំនួន 6 នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗត្រូវបានសម្លាប់ ហើយសំណាកនៃ duodenum, jejunum និង ileum ត្រូវបានប្រមូល។
ពេលវេលាបង្ហោះ៖ ថ្ងៃទី ២១ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០២២
